Çok çalıştığı için çocuklarıyla vakit geçiremeyen ve: “Sizin için çalışıyorum!” diyen babalara HAYRET EDİYORUM.
Gecesini gündüzüne katıp insanların İslam olması, şirkten arınması, ıslah olması için çalışıp; yavrusunun ifsadına onunla ilgilenmeye vakit ayıramayarak zemin hazırlayan babalara HAYRET EDİYORUM.
Kendi sportif aktiviteleri, gezileri ve piknikler için dahi fırsatlar oluşturup yavrusunun “Parka gidelim mi babacığım?” sorusuna “Çok işim var, başka zaman.” diyen babalara HAYRET EDİYORUM.
Dışarıda güler yüzlü ve sevecen tanınıp evde asık suratı ve öfkesi nedeniyle çocuklarının yanaşamadığı babalara HAYRET EDİYORUM.
Çok yakın arkadaşlarının hatalarını görmezden gelebilip affedebilirken, ufacık yavrusunun hatası karşısında yanardağ gibi patlayan babalara HAYRET EDİYORUM.
Dini uğruna tüm zorlukları göze alabilirken, çocuğuyla baş başa bir gün vakit geçirmeyi hayal dahi edemeyen, ona bir saat dahi katlanamayan babalara HAYRET EDİYORUM.
Akşam yemeklerinde ailesi ile birlikte olmayı değil de arkadaşlarıyla vakit geçirmeyi tercih eden babalara HAYRET EDİYORUM.
Dışarıda herkesin yardımına koşan, evde hanımına bırakın yardım etmeyi iş yükünü daha da arttıran buyurgan babalara HAYRET EDİYORUM.
Dükkâna gelen müşteriyle kibarca konuşan, eve girerken karısına selam dahi vermeyen adamlara HAYRET EDİYORUM.
Babalığı, çocuk sahibi olmaktan ibaret sanan, evladına karşı sorumluluklarının farkında olmayan babalara HAYRET EDİYORUM.
Kendi bakımını yapıp en güzel giysilerle toplum karşısına çıkan, çocuklarının yırtık ayakkabılarının, ütüsüz kıyafetlerinin farkında olmayan adamlara HAYRET EDİYORUM.
Haftanın üç, beş günü manevi eğitim için dersler alıp çocuğunun maneviyatını hiç düşünmeyen, bunun için kılını dahi kıpırdatmayan babalara HAYRET EDİYORUM.
Ve soruyorum: Sİz hangİ dİnİn mensubusunuz? İ’rabda (İslam’da) mahallİnİzİ bulamadım da!
İlk Yorumu Sen Yap