Ey Sen!

Ve nihayet devr-i âhire geldi dayandı âlem

Tuğyan gök boyundadır, şeytan pusuda her dem

Yeryüzü kasvet, mavi gökler katran renginde mâtem

Alınamaz külçe altınla dahi, hidâyetten bir dirhem

Tarihe bak ki bu ahval döngüdür dönegelen

Nazar-ı ibret ile sa’y û gayret gerektir, ey sen!

Hakka dön, tevhide yönel, doğrul ve silkelen

Cândan baştan geçmeyedir bu gidiş, haydi yiğitlen!

Bir çınar boyudur kalan, tevhidin gölgesinden

O gölge ki altında seçkin mümindir cehd eden

Sıdk ve takva ile pek ise diyâr-ı kalp, içeriden

Diri dur, muştula seni sen, gelecek kutlu zaferden

Gözleri mâverâda yüreği Arş’a muallak, sen

Ümit yüklü bulutsun, kavruk yüreklere yürüyen

Sayı sual olunmaz hakka hâdim erlerden

Nice az topluluklar koşmuş zafere zaferden

Yüreği yunmuş dilâver, ârî ruhlu delişmen

Berî ol; elinde gül, sinesi gayz dolu mürâîden

Sakın sen, seni çağıran bâtılın efkârından ki

Farkı yoktur kara batak ve kör derbentlerden

Önerilen makaleler

İlk Yorumu Sen Yap

Cevap Ver