Sûreya Baqara – 16

Ji Bo Muwehhîdên Dilsoz Meala Qur’ana Pîroz

لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ اَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْۜ فَاِذَٓا اَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِۖ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدٰيكُمْۚ وَاِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِه۪ لَمِنَ الضّٓالّ۪ينَ (١٩٨)

198. Allah’ın ihsan ve lütfunu elde etmek için (hac döneminde ticaret yapmanızda) bir sakınca yoktur. Arafat’tan indiğinizde Meş’ar-ı Haram’ın (Müzdelife) yanında Allah’ı anın. Sizi hidayet ettiği gibi siz de O’nu anın. (Sizi hidayet etmeden) önce sizler sapıklardandınız. (Bunu unutmayın.)

198. Ji bo we tu guneh tune ku hûn (di dema heccê de danûstendinê bikin û) li fezl û kerema Allah bigerin. Dema hûn ji Arafatê daketin, li ba Meş’arê Heram (li Muzdelifê) Allah zikir bikin. Weke ku nîşanî we daye wî zikir bikin. (Berîya ku we hîdayet bike) hûn ji rêşaşan bûn. (Vêya ji bîr nekin).

ثُمَّ اَف۪يضُوا مِنْ حَيْثُ اَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللّٰهَۜ اِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ (١٩٩)

199. Sonra insanların akın ettiği yerden siz de akın edin ve Allah’tan bağışlanma dileyin. Çünkü Allah (günahları bağışlayan, örten ve günahların kötü akıbetinden kulu koruyan) Ğafûr ve (kullarına karşı merhametli olan) Rahîm’dir.

(Kureyş kabilesi, kendini diğer Araplardan üstün görürdü. Arafat Dağı’nda vakfe yapmaz, Müzdelife’de yapardı. Allah (cc), insanların toplu hareket etmesini ve hac şiarlarını değiştirmemesini istedi.)

199. Paşê hûn jî biherikin ji cihên ku însan hemû jê diherikin û ji Allah mexfîretê bixwazin. Bêguman Allah (ew ê gunehên wan dibexşîne û disitrîne û abdên xwe ji aqubeta gunehên xerab mihafeza dike) Xafûr û (li ser abdên xwe pir bi merhamet) Rahîm e.

(Qureyşîyan, qabîleya xwe ji wan qabîleyên din hemû sertir û pêştir didîtin. Weke wan heccîyên din li çîyayê Arafatê weqfe nedikirin. Li Muzdelîfê weqfe dikirin. Allah (cc) xwest ku hemû însan bi hev re tevbigerin û şîarên heccê neguherînin.)

فَاِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ كَذِكْرِكُمْ اٰبَٓاءَكُمْ اَوْ اَشَدَّ ذِكْرًاۜ فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَٓا اٰتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْاٰخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ (٢٠٠)

200. Hac vazifelerinizi bitirince, (cahiliyede) babalarınızı andığınız gibi hatta ondan daha fazla Allah’ı anın. İnsanlardan öylesi vardır ki (dua ederken) şöyle der: “Rabbimiz! Bize dünyada ver.” (Böyle dua edenin) ahirette hiçbir nasibi yoktur.

(Müşrikler hac vazifesini tamamlayınca babalarının cömertlik, kahramanlık gibi özelliklerini sayıp onları över ve atalarıyla övünürlerdi. Allah (cc) bu faydasız ve hatalı uygulamayı dünya ve ahiret bereketi olan zikir ibadetiyle değiştirdi. (bk. Buhari, 4520; Müslim, 1219; Ebu Davud, 1910. Aişe’den (r.anha))

200. Dema we îbadetên/menasîkên xwe yên heccê qedand, her wekî ku we (di cahilîyê de) bavên xwe zikir dikir, heta hêj zêdetir Allah zikir bikin. Komek ji însanan (dema ku dûa dikin wiha) dibêjin: “Rabbê me! Li dinyayê bide me.” Ji wî yê wiha (dua dike) re li axîretê qet tu parek tune.

(Muşrikan dema ku menasikên heccê diqedandin bav û kalên xwe bi wesfên comerdîyê û lehengîyê/qehremanîyê diwesifandin. Allah (cc) vê tetbîqa/vê pratîka bê feyde û çewt bi tetbîqa/bi pratîka ku bereketa dinya û axîretê ye guherand ku ew jî îbadeta zikrullah e. Bnr: Buxarî, 4520; Muslîm, 1219; Ebû Dawud, 1910. Ji dîyame Aîşe (ra).

وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَٓا اٰتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْاٰخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (٢٠١)

201. Bazısı da (dua ederken) şöyle der: “Rabbimiz! Bize dünyada da ahirette de iyilik ver ve bizi ateşin azabından koru.”

201. Hinek jî (dema ku dûa dikin) wiha dibêjin: “Ya Rabbî! Li dinyayê jî û li axîretê jî xweşîyê bide me û me ji ezabê agir biparêze.”

اُو۬لٰٓئِكَ لَهُمْ نَص۪يبٌ مِمَّا كَسَبُواۜ وَاللّٰهُ سَر۪يعُ الْحِسَابِ (٢٠٢)

202. Bunların yaptıkları amellerden ötürü (güzel) bir nasipleri vardır. Allah, hesabı çabuk görendir.

202. Evên ha, ji tiştên ku bi dest xistine ji bo wan nesîbekê (xweşik) heye. Allah serîu’lhisab e/hisabê pir sivik dibîne.

وَاذْكُرُوا اللّٰهَ ف۪ٓي اَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍۜ فَمَنْ تَعَجَّلَ ف۪ي يَوْمَيْنِ فَلَٓا اِثْمَ عَلَيْهِۚ وَمَنْ تَاَخَّرَ فَلَٓا اِثْمَ عَلَيْهِۙ لِمَنِ اتَّقٰىۜ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُٓوا اَنَّكُمْ اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (٢٠٣)

203. Allah’ı sayılı günlerde (Kurban Bayramı’nın 2, 3, ve 4. günlerinde) anın. Her kim ilk iki günde (bayramın 3. günü Mina’dan ayrılmak için) acele ederse ona bir günah yoktur. Allah’tan korkup sakınan kimse ilk iki günden sonraya ertelerse (son güne kadar Mina’da kalırsa) ona da günah yoktur. Allah’tan korkup sakının ve (diriltilip) O’nun huzurunda haşrolacağınızı bilin.

203. Di rojên hejmartî (2, 3, û 4’in rojên Îda Qurbanê) de Allah zikir bikin. Kî di du rojan de (ji bo vegera ji Mînayê di 3. roja îdê de) bilezîne li ser wî guneh tune. Kesê ji Allah ditirse û xwe diparêze piştî her du rojan şûn de (li Mînayê) bimîne, li ser wî jî guneh tune. Ji Allah bitirsin û bizanibin ku hûnê (bên vejandin û) li hizura wî bên civandin.

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللّٰهَ عَلٰى مَا ف۪ي قَلْبِه۪ۙ وَهُوَ اَلَدُّ الْخِصَامِ (٢٠٤)

204. İnsanlardan öylesi vardır ki; dünya hayatına dair söyledikleri senin hoşuna gider/sözleriyle seni etkiler. O, kalbinde olanın (iyilik, güzellik, ıslah) olduğuna dair Allah’ı şahit tutar. Oysa o, düşmanın en beter olanıdır.

204. Ji însanan hinek kes hene ku; gotinên wan ên der heqê jîyana dinyayê de bi xweşa te dîçe/bi gotinên xwe bandor li ser te dike. Ew, li ser tiştên di dilê xwe de (ku dibêje qencî û xweşî û islah e) Allah dike şahid. Lê ew dijminê herî dijwar e.

وَاِذَا تَوَلّٰى سَعٰى فِي الْاَرْضِ لِيُفْسِدَ ف۪يهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَۜ وَاللّٰهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ (٢٠٥)

205. (Bir işin başına yönetici olduğunda ya da) yanınızdan ayrıldığında yeryüzünde bozgunculuk yapmak, ekini ve nesli yok etmek için çalışır. (Oysa) Allah, bozgunculuğu sevmez.

205. Dema (ku li ser karekî dibin rêveber an jî) ji we vediqetin ji bo ku li ser rûyê erdê fesadîyê derxînin û çandinî û nesil helak bikin dixebitin. (Lê belê) Allah hez fesadê nake.