Sûreya Baqara

Ji Bo Muwehhîdên Dilsoz Meala Qur’ana Pîroz

اَلَّذ۪ينَ اٰتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ اَبْنَٓاءَهُمْۜ وَاِنَّ فَر۪يقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (146)

146. Kitap verdiklerimiz, öz evlatlarını tanıdıkları gibi onun (Allah’ın Resûlü olduğunu) biliyorlar. (Buna rağmen) onlardan bir grup bile bile hakkı gizliyor.
147. Ew ên ku me kitêb daye wan; weke ku zarokên xwe bixwe nas dikin, baş dizanin (ku ew Rasûlullah e). (Digel vê) komek ji wan bi zanebûn heqîyê vedişêrin.

اَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَر۪ينَ۟ (147)

147. Hak, Rabbinden (gelendir). (Öyleyse) sakın şüpheye düşenlerden olma!
148. Heq, ya ji Rabbê te (hatî) ye. (Herwiha) tu nebe ji wan ên ku dikevin gumanê de!

وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلّ۪يهَا فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِۜ اَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللّٰهُ جَم۪يعًاۜ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ قَد۪يرٌ (148)

148. Herkesin yöneldiği bir yönü/kıblesi mutlaka vardır. (Öyleyse) hayırlarda yarışın. Nerede olursanız olun Allah sizi bir araya toplar. Şüphesiz ki Allah, her şeye kadîrdir.
149. Teqez hêla/qibla herkesî ku berê xwe didinê heye. (Herwiha) di xêran de pêşbazîyê bikin. Hûn li ku derê dibin bibin, Allah dê we lihev bicivîne. Bêguman Allah qadirê her tiştî ye.

وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِۜ وَاِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَۜ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (149)

149. Nereden çıkmış olursan ol (namaz kılarken) yüzünü Mescid-i Haram’a çevir. Şüphesiz ki bu (kıble emri), Rabbinden gelen bir haktır. Allah yaptıklarınızdan gafil değildir.
150. Tu ji ku derê derketibî jî berê xwe bide bi alîyê Mescîdu’l Haram ve. Bêguman ev (emrê qiblê) heq e û ji Rabbê te hatîye. Allah ji amelên we ne xafil e.

وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِۜ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُۙ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌۗ اِلَّا الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْن۪ي وَلِاُتِمَّ نِعْمَت۪ي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَۙ (150)

150. Nereden çıkmış olursan ol yüzünü Mescid-i Haram’a çevir. Siz de nerede olursanız olun yüzünüzü Mescid-i Haram yönüne çevirin. (Böyle yapın ki) zulmedenler dışında insanların sizin aleyhinize kullanacakları bir delilleri olmasın. Onlardan korkmayın. Yalnızca benden korkun ki size olan nimetimi tamama erdireyim. (Böylece) hidayete eresiniz.
151. Tu ji ku derê derketibî jî berê xwe bide bi alîyê Mescîdu”l Haram ve. Hûn jî her li ku derê dibin bibin, berê xwe bidin bi bal Mescîdu’l Heram ve. (Wisan bikin ku) bila ji însanên zilimkar pê ve delîlên tu kesî di aleyhê we de nemîne. Ji wan netirsin. Bitenê ji min bitirsin da ku nîmetên xwe yê li ser we temam bikim. (Herwiha) hûn bigihîjin hîdayetê.

كَمَٓا اَرْسَلْنَا ف۪يكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُوا عَلَيْكُمْ اٰيَاتِنَا وَيُزَكّ۪يكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَۜ (151)

151. Size içinizden bir Resûl gönderdik. Size ayetlerimizi okuyor, sizi arındırıyor, size Kitab’ı, hikmeti ve bilmediklerinizi öğretiyor.
152. Me ji nav we Rasûlek şand. Ew, ji we re ayetên me dixwîne û we paqij dike û kitêb û hîkmet û tiştên hûn pê nizanin hînî we dike.

فَاذْكُرُون۪ٓي اَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا ل۪ي وَلَا تَكْفُرُونِ۟ (152)

152. (Bu nimetlerime karşılık yalnızca) beni anın ki ben de sizi anayım. Ve bana şükredin, nankörlük etmeyin.
153. (Di muqabilê nîmetên min de bitenê) min bibîr bînin da ku ez jî we bibîr bînim. Û ji min re şikur bikin, nankorîyê nekin.

يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا اسْتَع۪ينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلٰوةِۜ اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الصَّابِر۪ينَ (153)

153. Ey iman edenler! Sabır ve namazla (Allah’tan) yardım dileyin. Şüphesiz ki Allah, sabredenlerle beraberdir.
154. Gelî ew ên îmân anîne! Bi sebir û bi nimêjê (ji Allah) alîkarîyê bixwazin. Bêşik Allah bi sebirvanan re ye.

وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ ف۪ي سَب۪يلِ اللّٰهِ اَمْوَاتٌۜ بَلْ اَحْيَٓاءٌ وَلٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ (154)

154. Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. (Hayır, öyle değil!) Bilakis, (Rableri katında) dirilerdir. Fakat siz farkında değilsiniz.
155. Hûn ji wan kesên ku fîsebîlillâh/di rêya Allah de hatine kuştin re nebêjin “mirî”. (Nexêr, ne wisan e!) Berevajî, (li cem Rabbê xwe) sax in. Lê hûn tê nagihîjin.

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْاَمْوَالِ وَالْاَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِۜ وَبَشِّرِ الصَّابِر۪ينَۙ(155)

155. Andolsun ki sizleri biraz korku, biraz açlık, mallardan, canlardan ve meyvelerden eksiltmekle imtihan edeceğiz. Sabredenleri müjdele!
156. Sond be em ê we hinek bi tirsê û hinek bi birçîbûnê û bi kêmkirina mal û can û semereyên (fêkîyên) we biceribînin/îmtîhan bikin. Mizgînê bide sebirvanan.

اَلَّذ۪ينَ اِذَٓا اَصَابَتْهُمْ مُص۪يبَةٌۙ قَالُٓوا اِنَّا لِلّٰهِ وَاِنَّٓا اِلَيْهِ رَاجِعُونَۜ (156)

156. Onlar ki başlarına bir musibet geldiğinde: “Şüphesiz ki biz Allah’a aitiz/Allah’tan geldik ve hiç şüphesiz yine O’na döneceğiz.” derler.
157. Ew (kes) ên wisan in ku; dema musîbetek digihîje wan dibêjin: “Em ji Allah hatine û vegera me jî bal bi wî ve ye.”

اُو۬لٰٓئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157)

157. Bunlar, Rablerinden üzerlerine bir övgü/destek ve rahmet olanlardır. Ve yine bunlar hidayete erenlerin ta kendileridir.
158. Evana ji Rabbê xwe li ser pesn/piştevanî û rahmetê ne. Û yên li ser hîdayetê jî ew bixwe ne.