SÛREYA BAQARA
Ji Bo Muwehhîdên Dilsoz Meala Qur’ana Pîroz
وَقَالُوا كُونُوا هُودًا اَوْ نَصَارٰى تَهْتَدُواۜ قُلْ بَلْ مِلَّةَ اِبْرٰه۪يمَ حَن۪يفًاۜ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِك۪ينَ (١٣٥)
135. Dediler ki: “Yahudi ve Hristiyan olun ki hidayete eresiniz.” De ki: “(Hayır, öyle değil!) Bilakis, (asıl hidayet) hanif olan İbrahim’in yoludur. Ve o, müşriklerden de değildi.”
(İbrahim’in milleti için bk. 60/Mümtehine, 4)
135. Gotin: “Bibin Cihû an Fille da ku hûn hîdayetê bibînin.” Nexêr (Ne wisan e!) Berevajî, (hîdayet esil) rêya Îbrahîmê henîf e. Ew ne ji muşrikan jî bû.
(Ji bo Milletê Îbrahîm bnr: 60/Mumtehîne, 4)
قُولُٓوا اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَمَٓا اُنْزِلَ اِلَيْنَا وَمَٓا اُنْزِلَ اِلٰٓى اِبْرٰه۪يمَ وَاِسْمٰع۪يلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوبَ وَالْاَسْبَاطِ وَمَٓا اُو۫تِيَ مُوسٰى وَع۪يسٰى وَمَٓا اُو۫تِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْۚ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِنْهُمْۘ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (١٣٦)
136. Deyin ki: “Bizler; Allah’a, bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve torunlarına indirilene, Musa’ya ve İsa’ya verilene, nebilere Rablerinden verilene iman ettik. Onların arasını ayırmaksızın (hepsine iman ederiz.) Ve biz, Allah’a teslim olanlarız.”
136. Bibêjin: “Me bi Allah û bi ya ku ji me re nazil bûye û bi ya ji Îbrahîm û Îsmaîl û Îshaq û Yaqûb û nevîyên wan re nazil bûne û bi yên ji Mûsa û Îsa û yên hemû Nebîyan ku Rabbê wan daye wan re jî îmân anîye. Em (îmân bi hemûyan tînin û) tu ferqê naxin navbera yekî ji wan. Û em ew in ku bitenê teslîmî Allah bûne.”
فَاِنْ اٰمَنُوا بِمِثْلِ مَٓا اٰمَنْتُمْ بِه۪ فَقَدِ اهْتَدَوْاۚ وَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّمَا هُمْ ف۪ي شِقَاقٍۚ فَسَيَكْف۪يكَهُمُ اللّٰهُۚ وَهُوَ السَّم۪يعُ الْعَل۪يمُۜ (١٣٧)
137. Şayet onlar (misli misline), sizin iman ettiğiniz gibi inanırlarsa, hidayete ererler. Yüz çevirirlerse, onlar ancak bir ayrılık içinde olurlar. Onlara karşı Allah sana yetecektir. O (işiten ve dualara icabet eden) Es-Semi’, (her şeyi bilen) El-Alîm’dir.
(Yahudi ve Hristiyanlardan, sahabi imanının aynısı istenmektedir. Sahabiler, Allah’ın (cc) kendilerinden razı olduğu ve sonrakiler için örnek olarak seçtiği bir nesildir. Sahih iman ve salih amelde ölçümüz sahabilerdir. (bk. 9/Tevbe, 100) )
137. Eger ew jî weke ku we îmân anîye îmân bînin, wê bigihîjin hîdayetê. Eger ew rû vegerînin, bêşik ew di nava cudahîyê de ne. Li hemberî wan Allah ji te re bes e. Ew (yê ku hemû tîştan dibihîze) Semî û (zanayê her tiştî) Alîm e.
(Di vê ayetê de ji Cihûyan û ji Filleyan îmâna eshabîyan yeke yek tê xwestin. Nesila eshabîyan ew nesil e ku Allah ji wan razî bibû û ji wan ên pişt xwe re jî wek mîsal hilbijartibû. Di îmâna sehîh û di amelên salih de pîvan û mîsala me jî eshabîyên Rasûlullah sallallahûaleyhîwesellem in. Bnr: 9/Tewbe, 100)
صِبْغَةَ اللّٰهِۚ وَمَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللّٰهِ صِبْغَةًۘ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (١٣٨)
138. Allah’ın boyası! Kim Allah’tan daha güzel boyaya sahip olabilir? Ve biz O’na kulluk edenleriz.
(İslam, Allah’ın (cc) boyasıdır. Bu dine girenin üzerine renk verir. Onun tek ve görünür kimliği İslam olur. Irkı, cinsiyeti, bölgesi ve sosyal statüsü İslam boyasının altında kaybolur. Ve artık o, Müslimlerden bir Müslim olur.)
138. Rengê Allah! (Sibxetallah!) Ma kî dikare rengekî ji rengê/ji sibxeta Allah xweşiktir bide? Û em tenê jê re abdîtîyê dikin.
(Îslâm, sibxetullah e, yanê rengê Allah e. Kesê ku dikêvin îslâmê jî wê rengê distînin. Edî nasnameya wî ya yekane û xuyaye bitenê Îslâm e. Neseba wî û cinsîyeta wî û herêma wî û statuya wî ya civakî her çi be bila bibe, di bin rengê îslamê de winda dibe. Êdî ew, ji muslîmân muslîmek e.)
قُلْ اَتُحَٓاجُّونَنَا فِي اللّٰهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْۚ وَلَنَٓا اَعْمَالُنَا وَلَكُمْ اَعْمَالُكُمْۚ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَۙ (١٣٩)
139. De ki: “O hem bizim Rabbimiz hem de sizin Rabbiniz iken, Allah hakkında bizimle tartışacak mısınız? Bizim amellerimiz bize, sizin amelleriniz size! Ve biz, (hiçbir ortak edinmeksizin dini) O’na halis kılanlarız.”
139. Bibêje: “Digel ku ew rabbê me û rabbê we ye jî, herweha hûn der heqê Allah de dîsa bi me re dikêvin nîqaşê? Amelên me ji me re û amelên we jî ji we re ne! Em (jê re tu şerîk çênakin û dîn jî) ji bo wî xalis dikin.
اَمْ تَقُولُونَ اِنَّ اِبْرٰه۪يمَ وَاِسْمٰع۪يلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوبَ وَالْاَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا اَوْ نَصَارٰىۜ قُلْ ءَاَنْتُمْ اَعْلَمُ اَمِ اللّٰهُۜ وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللّٰهِۜ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (١٤٠)
140. Yoksa siz İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve torunlarının Yahudi veya Hristiyan olduğunu mu söylüyorsunuz? De ki: “Siz mi daha iyi biliyorsunuz yoksa Allah mı?” Yanında Allah katından (bir bilgi olduğu hâlde) şahitliği gizleyenden daha zalim kim olabilir? Allah, yaptıklarınızdan gafil değildir.
140. Ma hûn dibêjin ku Îbrahîm û Îsmaîl û Îshaq û Yaqûb û nevîyên wan Cihû an jî Fille bûn? Bibêje: “Hûn çêtir dizanin an Allah? Ma ji wî kesê ku rastîyê vedişêre zalimtir kî heye? Allah ji amelên we ne xafil e.
تِلْكَ اُمَّةٌ قَدْ خَلَتْۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْۚ وَلَا تُسْـَٔلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ۟ (141)
141. Onlar bir ümmetti, geldi geçtiler. Onların kazandıkları onlara, sizin kazandığınız sizedir. Onların yaptıklarından (siz sorumlu değilsiniz ve onlardan dolayı) sorguya çekilmeyeceksiniz.
141. Ew, ummetek bûn, hatin û çûn. Tiştên ku bi dest xwe xistibûn ji wan re ye û tiştê ku we jî bi dest xistiye ji we re ye. Ji kar û kirinên wan (hûn ne mesul in û ji ber vêya jî) qet tu jêpirsîn/pirsyarî li te nayê kirin.
سَيَقُولُ السُّفَهَٓاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلّٰيهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّت۪ي كَانُوا عَلَيْهَاۜ قُلْ لِلّٰهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُۜ يَهْد۪ي مَنْ يَشَٓاءُ اِلٰى صِرَاطٍ مُسْتَق۪يمٍ (١٤٢)
142. İnsanlardan zayıf akıllı olanlar diyecekler ki: “Eski kıblelerini bırakıp (yeni kıbleye) yönelmelerinin sebebi ne ola ki?” De ki: “Doğu da batı da Allah’ındır. Ve Allah dilediğini sırat-ı mustakime/dosdoğru yola iletir.”
142. Ji însanan hinekên sefîh/kêmaqil wê bibêjin: “Gelo çi tişt bûye sebep ku berê xwe ji qibleya xwe ya li ser bûn (bal bi qibla nû ve) vegerandiye? Bibêje: “Rojhilat/Şerq jî û Rojava/Xerb jî aîdê Allah e. Û Allah, kî bixwaze ew digihîne siratu’l mustaqîmê/ser rêya rasterast.”
