Sûreya Baqara – 12

SÛREYA BAQARA

Ji Bo Muwehhîdên Dilsoz Meala Qur’ana Pîroz

وَكَذٰلِكَ جَعَلْنَاكُمْ اُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَٓاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَه۪يدًاۜ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّت۪ي كُنْتَ عَلَيْهَٓا اِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلٰى عَقِبَيْهِۜ وَاِنْ كَانَتْ لَكَب۪يرَةً اِلَّا عَلَى الَّذ۪ينَ هَدَى اللّٰهُۜ وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِيُض۪يعَ ا۪يمَانَكُمْۜ اِنَّ اللّٰهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُ۫فٌ رَح۪يمٌ (143)

143. Siz insanlara şahit olasınız, Resûl de size şahit olsun diye sizi vasat/seçkin/hayırlı bir ümmet kıldık. (Mescid-i Aksa’yı bırakıp Kâbe’yi yeni) kıble olarak tayin etmemizin tek nedeni, Resûl’e uyanlarla ökçesinin üzerine gerisin geriye dönecek olanları ayırt etmektir. O (kıble değişimi), Allah’ın hidayet ettikleri dışında kalanlar için (kabullenmesi/anlaşılması) ağır bir hadisedir. (Kıble ayeti inmeden eski kıbleye doğru namaz kılarak ölenleri merak ediyorsanız) Allah imanlarınızı (namazlarınızı) boşa çıkaracak değildir. Allah insanlara karşı (şefkatli olan) Raûf, (kullarına karşı merhametli olan) Rahîm’dir.

143. Ji bo ku hûn li ser însanan bibin şahid û pêxember jî li ser we bibe şahid me hûn kirin ummeteke wasat/bijare/bixêr. Sebebê ku me berê qible (ya nû ji Mescîdu’l Aqsa bal bi Kâ’beyê ve) tayîn kirîye ev e da ku yên didin pey pêxember û yên li ser panîya xwe berepaş vedigerin ji hev du bên veqetandin. Ev (guherandina qibleyê) ji xeynî yên ku Allah hîdayet daye wan, ji kesên din re (fêmkirin û pejirandina wê) giran tê. (Eger hûn wan kesên berî ku ayeta qiblê nazil bibe berê xwe dabin qibla berê nimêj kiribin û miribin meraq dikin) Allah, îmâna we (nimêjên we) winda/pûç nake. Allah ji însanan re Raûf (li ser abdên xwe pir bi şefqet) û Rahîm (li ser abdên xwe pir bi merhamet) e.

قَدْ نَرٰى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَٓاءِۚ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضٰيهَاۖ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِۜ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُۜ وَاِنَّ الَّذ۪ينَ اُو۫تُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْۜ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (144)

144. Elbette, yüzünü semaya çevirip durduğunu bilmekteyiz. (Çokça yaptığın duaların neticesi olarak) seni hoşnut olacağın kıbleye yönelteceğiz. Yüzünü Mescid-i Haram’a çevir. Ve siz de her nerede olursanız yüzünüzü Mescid-i Haram’a çevirin. Şüphesiz ki kendilerine Kitap verilenler, (kıble emrinin) Rablerinden gelen hak bir emir olduğunu bilmektelerdir. Allah onların yaptıklarından gafil değildir.

144. Helbet em dibînin ku tu berê xwe bi esmanan ve dizivirînî û disekinî. (Wek encama duayên ku tu piranî dikî) em ê berê te bidin ew qibleya ku bi dilê te ye. Berê xwe bi bal Mescîdu’l Haramê ve vegerîne. Û hûn jî her li ku derê bin berê xwe bidin bi bal Mescîdu’l Heramê ve. Bêguman ew ên kitêb ji wan re hatîye dayîn jî dizanin ku ev (emrê qiblê) fermanekî heq ji Rabbê wan e. Allah ji kar û kirinên wan ne xafil e.

وَلَئِنْ اَتَيْتَ الَّذ۪ينَ اُو۫تُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ اٰيَةٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَكَۚ وَمَٓا اَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْۚ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍۜ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ اَهْوَٓاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَٓاءَكَ مِنَ الْعِلْمِۙ اِنَّكَ اِذًا لَمِنَ الظَّالِم۪ينَۢ (145)

145. Andolsun ki, kendilerine Kitap verilenlere tüm delilleri de getirsen, (yine de) senin kıblene uymazlar. Sen de onların kıblesine uyacak değilsin. (Hakikat şu ki) onlar da birbirlerinin kıblesine uymuyorlar. Andolsun ki, sana gelen ilimden sonra onların hevalarına/arzularına uyacak olursan kesinlikle zalimlerden olursun.

145. Sond be tu ji ew ên kitêb ji wan re hatîye dayîn re hemû delîlan bînî jî, ew (dîsa jî) berê xwe nadin qibla te. Tu jî berê xwe nadî qibla wan. (Rastî ev e ku) ew jî berê xwe nadin qibla hevdu. Sond be Piştî vê îlmê ku ji te re hatîye; eger tu bidî pey hewayên/daxwazên wan, muheqeq wê gavê tu yê bibî ji zaliman.